Ewa Pelikant-Grodzka, Telewizja Kopernik: W dzisiejszych nietypowych czasach, w czasach koronawirusa, również lekcje muzyki wyglądają zupełnie inaczej. Uczy pani młodzież z Zespołu Placówek Edukacyjnych gry na keyboardzie. Jak taka lekcja teraz wygląda?
Olga Joniec, muzykoterapeutka w Zespole Placówek Edukacyjnych w Olsztynie: Prowadzę lekcje z dwoma uczniami. Umawiamy się na dzień, na godzinę, nieraz jest stała, nieraz przenoszona ze względu na różne sprawy rodzinne. Spotykamy się przez Skype’a. Uczennica gra, ma kamerkę ustawioną, żebym widziała jej paluszki, ja mam przed sobą nuty i prowadzę lekcję w taki sposób. Zwracam uwagę, co jest dobrze, co jest źle, no i tak to wygląda.
Muzykoterapia w przypadku tych dzieci jest niezwykle ważna.
W ogóle dla życia jest to bardzo ważny element wspierający wszelkiego rodzaju terapie. Jeżeli chodzi o moich uczniów to oczywiście, ja nie mówię o graniu koncertowym, to jest takie bardziej muzykowanie. Polega to na tym, ze po pierwsze wydłuża się absolutnie czas koncentracji. Tak jak często moi uczniowie mają problemy z koncentracją, to w momencie, kiedy grają na keyboardzie, ta koncentracja się wydłuża. Dlaczego? Robi to, co lubi, to mu się podoba, nawet w sytuacji, kiedy nie ma ciszy, są rozproszeni niby innymi rzeczami, gdzie na lekcji ich to rozprasza, przy keyboardzie nie. Bo to ich bardzo interesuje, lubią muzykę, muzyka ich pochłania, wchodzą w maksymalne możliwości wydłużenia swojej koncentracji. Podzielność uwagi się poprawia, no i to, co jest dla mnie kluczowe – samoocena.
Czy tęskni Pani do takiego bezpośredniego kontaktu ze swoimi uczniami?
Ja bardzo tęsknię, ja w ogóle jestem zwolennikiem oczy w oczy, a nie oczy i klapa. Ja bardzo tęsknię, ale widzę po uczniach też, ale niektórzy właśnie pokazują wycofanie przez to, że nie czują tej obecności. Dlatego rodzic jest, jeżeli chodzi o naszych uczniów, no takie daje im poczucie bezpieczeństwa, nie znają tego może jeszcze do końca.
Mam nadzieję, że już niedługo będzie pani mogła wrócić do takich normalnych kontaktów ze swoimi uczniami, normalnych lekcji, czego Pani oczywiście serdecznie życzę i dziękuję za rozmowę.
Dziękuję!
